قرن بیستم را به حق باید قرن پلیرها نیز دانست. محصولات پلیمری از لحاظ حجمی در سال ۱۹۹۰ بر حجم محصولات آهنی فایق آمد و پیش‌بینی می‌شود که در قرن حاضر از لحاظ وزنی نیز بالاتر برود صنایع ساختمان بزرگترین مصرف کننده مواد پلیمری ۲۵ تا ۳۰ درصد از کل پلیمرها را مصرف می‌کند یکی از مواردی که در ساختمان به وفور استفاده می شود، بتن است. این ماده به دلیل هزینه پایین تولید راحتی استفاده و استحکام فشاری یکی از مواد پر مصرف در سازه ها است ولی به دلیل نقایصی که دارد همزمان با تولید این ماده تا کی بامبو فولاد و مسلح کردن بتن و ایجاد خاصیت تاب خمشی مطرح شد و از همان موقع استفاده از مواد و ترکیبات شیمیایی برای بهبود خواص آن مورد توجه قرار گرفت فاصله تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفت این نتیجه را در بر داشت که جایگزینی مناسب با مواد پلیمری انجام شده است و با به کارگیری آنها به روش‌های مختلف خواص بتن بتن ارتقا می یابد این تحقیقات بیشتر در ژاپن آمریکا و روسیه انجام شده است. در این رابطه خانواده بتن های پلیمری بهترین خاصیت ها را از خود نشان دادند.
خواص این نوع بتون بعد از بتن های سیمانی بود و گاهی خواص منحصر به فردی از خود نشان می دهد با توجه به نیاز بیشتر به استحکام در سازه ها و برتری های این نوع بتن بتن پلیمری مورد علاقه دانشمندان واقع شد و با وجود آن که مدت زیادی از اختراع آن می‌گذرد و علیرغم قیمت بالایی نیز که داراست مورد استقبال روز افزون قرار گرفته است بتن های پلیمری از حدود سال ۱۹۵۰ وارد بازار شده‌اند و پیش‌بینی می‌شود در طی دهه پیش رو مصرفشان ۱۰ برابر شود کاربرد این نوع پلیمرها به دو شاخه استفاده جامد و استفاده غیر جامع تقسیم می شود.
در حالت جامد محصولات پلیمری به جای فولاد جایگزین می‌شوند و پتو و بتون را مسلح می‌کند که در این حالت پلیمر به صورت رشته شبکه و یا میلگرد در بتن استفاده می شود در حال تغییر جامعه با تزریق پلیمر های پودری و مایع در دوام بتن بهبود حاصل می شود در کشور ما کار خاصی روی بتن پلیمری صورت نگرفته است و هنوز در سطح یک موضوع تحقیقاتی برای دانشجویان باقی مانده است موضوعی که منابع تحقیق آن نیز غالباً خارجی هستند
بتن های پلیمری حالت جامد اکثر مواد و مصالح طبیعی به دلیل ناپیوستگی های سطحی و ترکیباتی که در خود دارند دارای مقاومت لازم برای تحمل تنش های زیاد نیستند و لازم است تا با مواد دیگری مسلح شوند دانشمندان به دنبال موادی هستند که در زمان مسلح کردن بتن دارای وزن کمتر مقاومت بیشتر در برابر عوامل جوی و رفتار بهتر در بارگذاری های متناوب باشد و بتواند مقاومت خود را در دماهای بالا مثل دمای کوره حفظ کند . یکی از مشهورترین این مساله کامپوزیتهای پلیمری می‌باشند اولین باری که کامپوزیت ها در برنامه استفاده شده در زمان جنگ جهانی دوم بود در آن زمان بر روی ساختمان هایی که با یاد باید رادار نصب می کردند استفاده از سازه های فلزی و یا حتی بتن آرمه مشکل ایجاد می کرد با مسلح کردن بتن توسط کامپوزیت های بتنی این مشکل برطرف شد. همچنین در همان جریان جنگ بعضی از قسمت‌های هواپیماهای جنگی را از پلی استر هایی که با رشته های شیشه تقویت شده بودند می ساختند در ساختمان‌های مسکونی از کامپوزیت های با فیبر شیشه ای یا پلی استر استفاده می شد اکثر این سازه ها دارای سازه اصلی بتن مسلح بود و برای ساخت پانل ها GPR – Glass Polymer Reinforced بهره می بردند که می توان سازه قوسی فضاکار زمین فوتبال شهر منچستر در سال ۱۹۸۰ را نام برد.
مهمترین دلایل افزایش استفاده از کامپوزیت یک وزن کم دو قابلیت ایجاد معماری های زیبا سه مقاومت در برابر شرایط جوی چهار خواص ضد خوردگی پنج وجود سازه هایی که در آنها نباید از فلز استفاده کرد.
امروزه بسیاری از پلهای بتن آرمه به دلیل وجود کلر در آب دریا تخریب شده‌اند که به بتن پلیمری این نقیصه را ندارد و خورده نمیشود محصولات پلیمری در حالت جامد بیشتر به صورت میلگرد و شبکه مورد استفاده قرار می گیرند.
انواع بتن های پلیمری حالت غیر جامد از اتصال واحدهای مونومر به یکدیگر رشته و شبکه های مولکولی سطحی و فضایی پلیمریزه شدن اتفاق می افتد که دارای وزن مولکولی بالا هستند و به آنها پلیمر می‌گویند این فرایند را پلیمریزه شدن می گویند.
انواع بتن های پلیمری بتن های باردار شده توسط پلیمر شامل بتن پرتلند پیش ریخته شده است که توسط یک سیستم مونومری باردار گردیده است و آماده واکنش است و متعاقب آن در محل پلیمریزه می شود. بتن های پلیمری در سیمان شامل یک مونومر است که به مخلوط آبی بتن تازه افزوده می شود و متعاقب آن در محل پلیمریزه می شود.
بتن های پلیمری در سیمان شامل یک مونومر است که به مخلوط آبی بتن تازه افزوده می شود و متعاقب آن در محل پلیمریزه می شود.
نحوه تولید بتن پلیمری حالت غیر جامد بتن های پلیمری از ۸۰ تا ۹۵ درصد پرکننده های معدنی و گاهی آلی تشکیل شده اند و حدود ۵ تا ۲۰ درصد بایندر پلیمری نیز به تو را نگه می دارد با این به معنای پیوند دهنده یا متصل کننده است و منظور همان محلول مونومر است که پس از فرآیند پلیمریزاسیون بتن را نگه می دارد . خواص بتن های پلیمری برتر از بتن های سیمانی است با انتخاب الف بایندر مناسب به نوع و میزان مناسب پر کنند حجیم به کاربردن افزودنی های مناسب می تواند طیف وسیعی از بتن های پلیمری را با خواص فیزیکی مکانیکی دینامیکی الکتریکی حرارتی شیمیایی تزئینی و غیره تهیه کرد در صورتی که این طیف وسیعی برای بتن های سیمانی وجود ندارد از مجموعه مواد رایج به عنوان بایندر پلیمری سه نوع رایج که عبارتند از ۱- اپوکسی ۲- پلی استر ۳- پلی یورتان
از پاک کننده های رایج نیز دو نوع رایج تر هستند که عبارتند از ۱- سیلیس ۲- کربنات کلسیم
